Nieuw leven diende zich aan, dagelijkse beslommeringen hielden mensen

bezig, het uitgaansleven kwam op gang, maar er was vooral ook groot verdriet

om gesneuvelde familieleden, er was bezorgdheid en angst om vaders,

moeders, opa’s, oma’s, broers en zussen van wie nog altijd niets was vernomen.

Geliefden waren elkaar kwijt. Huizen lagen in puin, gevangenissen zaten

overvol en er was onoverzichtelijk veel werk aan de winkel. Wat vernield

was moest hersteld worden; er moest voor voldoende voedsel gezorgd worden,

oorlogsmisdadigers moesten berecht of eerst nog opgepakt worden.

Chaos heerste. In De zomer van 1945 schetst Wim Daniëls aan de hand van

dagboekfragmenten, brieven, nieuwsberichten en rechtbankverslagen een

bewogen zomer, waarin levensgroot verdriet bestond naast uitbundige

vreugde om de herwonnen vrijheid.