Overal flikkeren ze me uit. Zet mij in een groep en ik ga raar doen. Ik schaam me dood, maar dat is achteraf. Achteraf is alles makkelijk, dan zie je de afloop erbij. Het kastje met de negen laatjes wordt mijn spiegel. Misschien, als ik alles achter elkaar lees... Misschien.

Liesbeth en haar vriend Beer helpen op een kamp voor autistische kinderen. Liesbeth doet haar best, maar alles loopt weer eens anders dan ze bedoeld had. Wat doet ze toch fout? Dóet ze wel iets fout? Ze gaat op zoek naar antwoorden – en naar zichzelf.