Het tekort, de titel zegt het al, gaat over mensen die tekortschieten, de auteur niet uitgezonderd.

Het boek is een drieluik: het middenpaneel bestaat uit drie samenhangende, korte verhalen _ oer-Hollands in hun setting _ over liefde, bedrog en vriendschap, geschreven in een minimalistische, maar toch lyrische stijl.

Op de twee zijpanelen toont de auteur uiteenlopende momenten en persoonlijkheden die hem hebben geïnspireerd: een invalide kind in een zwembad, Martin Amis, een roeiboot in De Weerribben, Cornelis Bastiaan Vaandrager, een boerin op een trekker, Rob Scholte.

Het drieluik vormt een unieke, maar krachtige cocktail van fictie en non-fictie, van literatuur en journalistiek.

Kort na de verschijning van het Het tekort in 1998 begon Martin Bril een dagelijkse column, eerst in Het Parool, inmiddels al weer enkele jaren in de Volkskrant. Hij heeft zich ontwikkeld tot de chroniqueur van het alledaagse. Alom wordt zijn stijl en oog voor detail geprezen.

De pers over Het tekort:

'Zeer ontroerend.'

aleid truijens, de volkskrant

'Grote kunst.'

hans goedkoop, nrc handelsblad

'Brils stijl doet hier alles (...). De kracht van zijn proza zit in wat hij ziet en in de manier waarop; het is alsof hij een taalorgeltje bespeelt.'

carel peeters, vrij nederland