De denker van Extinction Rebellion, zo wordt Chris Julien ook wel genoemd. Van de wetenschap tot aan het alledaagse ziet hij een onvermogen om actief andere wereldbeelden te verwelkomen. De mythe van de almachtige wetenschap heeft god vervangen als alziend oog maar neemt nog vaak diezelfde positie aan van waaruit je alles wel kunt observeren maar zelf aan het zicht onttrokken blijft. In deze onttrokken positie zit een soort geweld die vanuit die positie niet wordt opgemerkt. Zodoende zijn we aangekomen in het klimaattijdperk waar de verstrekkende gevolgen van klimaatontwrichting en ecologische crises onderdeel worden van de zeitgeist. Wie in dit tijdperk naar oplossingen zoekt vanuit individuele of systemische kaders blijft achter met een gevoel van machteloosheid. Daarom ziet Chris een handelingsperspectief in het alledaagse. Door houvast te vinden in het feit dat we juist vanuit een specifieke betrokkenheid met de wereld betekenisvolle rollen kunnen vervullen. redactie & interview: Annick van Rinsum beeld: Nicole Spakman