'Met een extreme simplificatie noemen we "post-modern": het ongeloof aan de meta-vertellingen. (...) De narratieve functie verliest haar functoren: de grote held, de grote gevaren, de grote omzwervingen en het grote doel. Ze valt uiteen in wolken van narratieve, maar ook denotatieve, prescriptieve, descriptieve en andere taalelementen.'

Op deze manier introduceerde de Franse filosoof Jean-François Lyotard de term postmodernisme in de filosofie.

Waarom brengt Lyotard het postmodernisme naar de filosofie, maar stapt zelf al snel weer van die term af?

Hoe ziet hij het sublieme terug in de avant-gardistische kunst?

En welke rol speelt het kind-zijn in zijn filosofie?

Te gast is Frans van Peperstraten

De denker die centraal staat: Lyotard