Bijna tien jaar lang woonden Hella S. Haasse en haar echtgenoot Jan van Lelyveld in Saint-Witz, ten noorden van Parijs, in het departement Val-d’Oise. De omgeving boeide haar van begin af aan. ‘Die heuvels, bossen en akkers riepen iets in mij wakker, een gewaarwording van ruimte [...]. Ik herkende het gevoel van thuis-zijn in de natuur, zoals ik dat ervaren heb tussen de groene bergen van de Preanger in mijn geboorteland Java.’ Ze verdiepte zich in het landschap, de geschiedenis en de sfeer van ‘Valois’, en zo ontstond een mozaïek van indrukken en waarnemingen.

In een nawoord vertelt Haasses biografe Aleid Truijens over de Franse periode in het leven van Hella S. Haasse.

br>

‘Bomen en water hebben altijd een overheersende rol gespeeld in de sagen en het volksgeloof van Valois. De onverbrekelijke samenhang van alles in de natuur krijgt gestalte in verhalen, waarvan de oorsprong misschien wel teruggaat tot voorhistorische tijden.’

‘Valois, die naam, officieel niet meer in gebruik, is veeleer de aanduiding van een sfeer, een gemeenschappelijk verleden, een versmelting van landschap en cultuur, dan van een duidelijk omgrensd gebied.’